Waarom…

Ik heb mezelf vaak afgevraagd, de afgelopen weken, waarom? Waarom doe ik dit.. Om mezelf tegen te komen? Om mezelf te bewijzen? Waarom onderneem je, in vredesnaam, zo iets??? Waarom? Spijt? Geen seconde!! Nee echt niet!!

Nu mijn reis alleen, toch het einde gaat naderen, ga je, jezelf dit soort vragen stellen. Niet dat ik dat niet eerder heb gedaan hoor, maar ze gaan nu toch de boventoon voeren. Waarom??? Spijt???? Geen seconde!!!

Ik weet, dat ik  door deze reis,  door dit geweldige land, problemen in de toekomst   makkelijker aan ga kunnen!! Ik heb veel geleerd. Ben mezelf meer dan me op sommige momenten lief was, tegen gekomen… Waarom? Spijt? Geen seconde!!

Ik heb ondervonden dat er mensen, op een geweldige manier met je meeleven, meevoelen !!!!  Mensen die je op een totaal andere manier hebt leren kennen. Alleen door hun opmerkingen,  hun meeleven, hun gevoel…. Waarom? Spijt? Geen seconde!!

Ik ben er achter gekomen, dat thuis (ZS), waar ik soms enorm de balen van had, mijn thuis is. Samen met Ina het leven gaan leven dat we samen willen!!! Ik ben zo blij dat ik haar gemist heb!!! Dacht dat ik mijn geluk elders moest zoeken en vinden.. Maar geluk zit in jezelf!!!! Mijn toekomst is samen met Ina gelukkig leven, genieten van de kinderen en kleinkinderen, familie en vrienden!!!!   Waarom? Spijt? Geen seconde!!

Angsten… Ik heb er vele gehad.. Zonder benzine in de woestijn??? Werken de remmen??? Hoe gaat het met de temperatuur van Dory.. Is er weer wat met dat ding???? Waarom? Spijt? Geen seconde!!

Er zijn momenten geweest dat ik dacht… Ik zoek een vliegveld op en ga naar huis……. Helaas heb ik vele plekken die ik wilde zien, niet gehaald, Grand Canyon. Hooverdam, Las Vegas, LA. San Francisco…  Ze waren allemaal net iets te ver, voor Dory en Robbie…. Maar ik kom ooit weer terug en ga dan al die prachtige plekken zien!!!!!!  Waarom? Spijt? Geen seconde!!

Maar ik ben wel in het Joshua Tree park, geweest…. Wie kan dat zeggen?? Welke U2 fan is daar geweest en heeft die bomen echt gezien??? IK !!!!!!!! Waarom? Spijt? Geen seconde!!

Ik ben van oost naar west gereden en route66 voor het grootste gedeelte gezien… Ongelooflijk gaaf!!!!. Daarna terug van west naar oost, via een door mezelf gekozen route.. Waarom? Spijt? Geen seconde!!

Maar wat voor mij de grootste waarde is??? Twee dingen: Ik ben echt trots op mezelf, dat ik dit heb ondernomen en overwonnen!!!! Ten tweede (kan ook in omgekeerde volgorde hoor).. Dat zijn jullie! Ik kan, ben ik bang, niet duidelijk maken hoeveel jullie voor mij hebben betekent. Vele natte ogen verder…..  De schoppen onder m’n kont, toen ik maar in Harrisburg bleef hangen en tegen de reis op zag… Het lieve aanmoedigende in het begin. De opmerkingen, toen ik voor het eerst het woord TROTS gebruikte, het meeleven met de periode van pech… Het me, er door heen slepen ….  Het ongeloof aan het einde…. Waarom? Spijt? Geen seconde!!

Het zijn zo maar een aantal zaken die bij me opkomen……Waarom? Spijt? Geen seconde!!

Straks ga ik Ina ophalen, van Dulles-airport. Washington DC. Dan maken we fijn nog een trip langs de oostkust en doen we waarschijnlijk ook nog een gedeelte Canada aan. Ik kijk er naar uit!!!!

Daarom!!!!!!!

Spijt? Geen seconde!!!!!!