Het is een nacht

Donderdagavond: Mijn verhaal is af en besluit eens een kijkje te nemen in het toiletgebouw! Wat heeft Yvonne, een modern spulletje staan. Zit ik net nog te klagen, als ik een vergelijking maak met het toiletgebouw van Tim, maar waar ik nu ben uitgekomen!!!! Een grote ruimte voor de heren waar denk ik 4 toiletten staan. Het blijken er slechts, twee te zijn. De andere twee, stukkie hout in het gat in de vloer en dat was het. Er zijn geen deuren(die zijn hier trouwens allemaal open aan de onder en bovenkant) Maar er hangen te kleine plastic gordijnen, die je met je handen niet wilt aanraken. Er hangt ook een groot gordijn. Dit is de gemeenschappelijk doucheruimte. Er zijn twee leidingen aan de muur gespijkerd en aan, een van die leidingen zit ook nog een douchekop. Ook staat de ketel in deze ruimte. Toen Dory geboren werd, was deze ketel al oud. Hahaha. Het zal wel werken, maar ik ga er niet onder.  De wc gebruik ik wel, papier in overvloed, dus wie doet je wat. Het is niet erg druk op de campsite. Er staan een aantal mensen met kleine tentjes en een aantal RV’s. Ik hoorde van de buurman, dat de eigenaar, straks wel geld zal komen halen. 15 dollars voor een nacht is niet duur, maar dan krijg je ook wel iets. Inmiddels zijn bij de tentjes en alle RV’s vuren aangestoken. Ik heb geen zin om hout te zoeken. Kijk wel naar jullie vuurtje! Het is hier vroeg donker! Om 20.30 is het bijna al gebeurd. Zal het wel vroeg licht zijn, denk ik… Ik probeer de gordijnen, naar beneden te laten zakken, maar kennelijk met omhoog halen erg enthousiast geweest, Ze zitten muur vast! Ik heb geen zin om met een grote schroevendraaier in het halfdonker een klein schroefje los te halen. Ik doe het zo wel! Maak mijn bed klaar en drink nog een biertje. Ik was vergeten de nieuwe tijd op mijn horloge in te stellen, dus het leek een mooie tijd voor Robbie, de werkelijkheid, was anders. Ik neem nog wat te drinken en een peukkie, dan vind ik het mooi. Ga in mijn bed liggen en wil slapen. Het lukt niet. Eerst gaan er nog allerlei beelden van de dag door je hoofd en dan is het wel eens mooi geweest. Maar het gaat niet, Heb pijn in m’n rug van die k.. stoel en de beenruimte, is nier meer van vandaag zeg maar. Ik zit vaak heel lang ineengedoken achter het stuur en klem dan m’n binnenwerk af. Dat moet natuurlijk allemaal weer op z’n plek terug en dat gaat gepaard met pijn. Nog een opspelende heup erbij en je bent klaar. Ik probeer alles uit, links, rechts, rug, buik zelfs geprobeerd zittend te slapen, maar het lukt niet. Ik ben de hele nacht aan het spoken en besluit om 04.00 uur dat ik ermee stop. Ik ga eruit. Dan zoek ik mijn koffieapparaat en drink koffie. Aan het begin van de avond en in de loop van mijn slaapworsteling heb ik maar een ubiprofin , genomen, maar die hielpen echt niet. Bij mijn tweede bakkie voel ik plotseling minder pijn in m’n lichaam. Die pillen werken zeker alleen in combinatie met cafeïne?? Toch ga ik het niet weer proberen, van koffie wordt je immers wakker…  Ik ben mijn rommel aan het opruimen en schuif het bed, half in. Zo kan ik alles er oplaten en is er toch een doorgangetje. Speel een lekker stom spelletje op de laptop, dat kan ik uren volhouden. Ondertussen is de pijn uit mijn lichaam verdwenen. Iedereen op de campif, is nog in diepe rust. Geen sterveling te zien, Wel een aardige foto genomen van de verse ochtendzon tussen de bomen door. Op m’n laptop heb ik een paar oude route 66 kaarten staan, die bekijk ik nog maar eens. Het is 07.00 uur als ik de motor van Dory start. Helaas voor de mede kampeerders, dan kun je er nog niet mee rijden. Eerst moet Dory even lopen, wat gassen en met een beetje geluk, kan “ie” dan. Ik probeer het, maar de motor slaat af. Nog te koud. Weer starten, wachten en weer proberen. Het gaat. We gaan vooruit. Je probeert zo stil mogelijk te doen, maar ik denk dat velen me zullen hebben vervloekt! JAMMER!!!!! Ik stop nog even bij het oude toiletgebouw en dump daar maar een vuilniszak (netjes in de container hoor). Heb mooi 15 dollar uitgespaard, maar ben bang dat die straks alweer op zijn. Dan ga ik op weg naar Springfield. Over smalle en slechte wegen, tussen de maisvelden door. Mens, wat heb ik dat veel gezien vandaag…Mais. Het valt me op dat Dory niet zo lekker loopt vandaag, klinkt rauw en heeft af en toe een hogere oliedruk. Als ik bij de Mac kom om mijn verhaal te posten, zet ik de Handel aan het stuur op “P” draai de sleutel terug en trek hem eruit. Dory sputtert na, zonder dat ik dat wil!!! Ik ben bang voor de koppakking, maar wie het weet, mag het zeggen!

De koffie die ik krijg is werkelijk niet om te drinken. Wat een…Niet zeuren, je hebt internet. Doe links en recht nog even een paar LIKES op fb en zet het verhaal online. Verder naar Springfield. Ben er nog steeds niet. De afstanden vallen me tegen en als ik een paar uur in dat ding zit, begin ik het al zat te worden. In Springfield kan ik geen Route66 bordje ontdekken, maar het barst hier van de motorrijders, dus ik zal wel goed zitten. Springfield is een aardige grote plaats geworden en heeft niets meer met de 66. Ik heb de radio en airco uitgedaan, om naar Dory d’r geluid te luisteren. Maar ja, als je steeds met die radio en airco vol aan, aan het rijden bent, hoor je nu dingen die je normaal niet hoort. Of dat nu gek is?? Toch vertrouw ik het niet en heb het idee dat er soms (bergje op) minder vermogen is, maar soms ook niet. Weet niet zo goed wat ik er mee aan moet. Eén ding is duidelijk, kan lang naar de motor staren, maar daar wordt “ie” niet beter, maat ook niet slechter van. Je moet het mij niet vragen.. Omdat ik het in Springfield, niet kan vinden, besluit ik door te gaan naar Litchfield. Maar er lopen tegenwoordig vele wegen naar Litchfield. Welke is het? Zoeken en turen, maar ook op de weg en het verkeer letten. Aangezien het zaterdagmiddag is, dus ook druk. Het geeft niet, maar ook hier straten verschillende keren door geweest. Het zal wel aan mij liggen. Wel zie ik een campingbordje en die sla ik op. Als laatste ga ik door naar Hilsburo. Het is er erg druk met motoren, dus…. Maar ik zie geen bordjes hoor! Ik ga mooi terug naar die camping. Landweggetje op en dan zal je er zo wel zijn. Nee man, dit is Amerika. Veel land en ruimte zeg maar, Toch weet ik het te vinden en krijg 1 van de 4 passantenplekken. Dit is een echte camping, met veel plekken en het is er druk. Vanavond is er weer een actie voor een of ander goed doel. Geld inzamelen, voor weet niet wie of wat. Je kunt je zelf gebakken taart bij opbod laten veilen. Ik kom net aan en waal daar niet kijken, maar brengt me toch vermaak. Dory krijgt stroom en water aangesloten. Zet tafeltje en stoeltje buiten en pak een biertje. HEERLIJK, uit die bestuurders stoel en camperen. Veel mensen gaan op de veiling af. Het is een drukte van belang voor m’n neus. De meeste mensen zeggen vriendelijk gedag, sommige doen alsof ik er niet sta en anderen maken een opmerking. You’re missing great fun overthere!! Maar ik zit hier best en blijf zitten. Veel mensen gaan niet lopend, maar hebben een elektrisch golfkarretje bij hun caravan of RV staan. Sommige zijn ook zo vreselijk dik, die kunnen niet meer lopen. Die zijn aan het waggelen, waarbij al het vet zichtbaar heen en weer schut. Van sommige wordt je echt misselijk. Veel van deze mensen hebben dus een zo’n golfkarretje en een bonte stoet, trekt aan mij voorbij.  Ik hoor de veilingmeester door z’n microfoon brullen en de bedragen worden steeds hoger. 50 dollar, voor een taart, is hier nu een normale prijs.. Ze zijn er dol op die Amerikanen, want veelvuldig hoor ik applaus en mensen juichen. Het zit mij wel goed en neem nog een blikje. Dan is het over, de mensen komen weer terug en ik kijk weer m’n ogen uit! Gekke mensen hoor… Ik eet wat, schrijf aan mijn verhaaltje en de volgende verrassing komt er al aan. Het is hier vroeg donker, zoals ik al eerder schreef, maar met schemer, gaan de mensen hier een luchtje scheppen, een avond”wandeling”doen. Dat doen ze natuurlijk in hun golfkarretje!! Mooi verlichte karretjes dit keer. Met licht eronder en sommige lijken echt rijdende kerstbomen. Ik vind het geweldig en geniet van dit schouwspel. Ik sta vlakbij het toiletgebouwtje en zie veel mensen met hun karretje aan komen rijden. Stoppen daar, doen hun behoefte en gaan weer. Werkelijk iedere verplaatsing die deze mensen doen, is in hun golfkar! Arme mensen!!!! Ik kijk nog naar de gordijnen, maar het wil me nog niet lukken die dingen los te krijgen. Dan maar een oude deken en een oud laken van Earl, met wasknijpers voor de ramen gehangen. Werkt ook, mooi??? Kan mij dat schelen! Ik ben werkelijk bekaf van de nacht en dag, dus ik lig om 10.00 uur plat. Slaap tot mijn wekker afloopt en drink dan lekker koffie en nog maar een douche. Heerlijk. Ik kan er weer tegen. Wel moet ik vandaag een supermarket zien te vinden, de etensvoorraad is op en het is wel handig eten bij je te hebben. Straks richting St Louis en dan verlaat ik Illionois en kom in Missouri.

Tot zover voor vandaag. Ik ga Dory, nog even een litertje motorolie te drinken geven en ik neem een appel als ontbijt (mijn laatste!!) Geniet van ieder moment die op je pad komt, voor je het weet is die kans voorbij!!

Dag lieverds,    Rob